De wijdverspreide ontwikkeling van antibiotica resistente bacteriën1 brengt een verhoogde belangstelling met zich mee voor het gebruik van andere of reeds vroeger toegepaste therapieën in de behandeling van wonden. In 1989 kon men in een artikel in the Journal of the Royal Society of Medicine2 lezen dat, verwijzend naar de rapporten over het succesvol gebruik van honing in wonden: "de therapeutische mogelijkheden van onbesmette honing meestal te weinig benut worden." Daarnaast en meer recent komt ook het gebruik van "geozoneerde plantaardige olie" als wondzorgmiddel terug in de belangstelling. Dit artikel onderzoekt hoe de chemische en fysische eigenschappen van honing en geozoneerde olie de wondheling kunnen vergemakkelijken. Tevens biedt het een leidraad voor het klinisch gebruik.
